سبک زندگی فاطمی، راهی برای سعادت!
به گزارش بوشهر 24:
یکی از مشکلات امروزی جامعه ما و از آن مهمتر جامعه جهانی، بحران معرفی الگو است. جامعه ای که می خواهد رشد کند، ناگزیر است که الگوهای موفق در آن زمینه را معرفی کند. همین مطلب مهم است که در تمامی نظام های آموزشی یکی از ضروری ترین مطالب جهت رشد دانش آموزان از دوران ابتداییِ، معرفی الگوهای برتر به ایشان است. در این مجال نمی خواهیم به بررسی الگوهایی که از طرف نظام فکری – عقیدتی غرب برای ما معرفی می شود، بپردازیم؛ که این خود به نوشتاری دیگر نیاز دارد. اما سوال اینجاست که آیا در نظام فکری و منابع دینی اسلام شخصیت هایی برای الگوپذیری وجود ندارد؟ و یا آنکه وجود دارد، ولی این الگوها آنگونه که باید و شاید معرفی نشده اند؟
یکی از مشکلات امروزی جامعه ما و از آن مهمتر جامعه جهانی، بحران معرفی الگو است. جامعه ای که می خواهد رشد کند، ناگزیر است که الگوهای موفق در آن زمینه را معرفی کند. همین مطلب مهم است که در تمامی نظام های آموزشی یکی از ضروری ترین مطالب جهت رشد دانش آموزان از دوران ابتداییِ، معرفی الگوهای برتر به ایشان است. در این مجال نمی خواهیم به بررسی الگوهایی که از طرف نظام فکری – عقیدتی غرب برای ما معرفی می شود، بپردازیم؛ که این خود به نوشتاری دیگر نیاز دارد. اما سوال اینجاست که آیا در نظام فکری و منابع دینی اسلام شخصیت هایی برای الگوپذیری وجود ندارد؟ و یا آنکه وجود دارد، ولی این الگوها آنگونه که باید و شاید معرفی نشده اند؟
با بررسی منابع دینی قطعا به سئوال اول پاسخ منفی می دهیم، زیرا الگوهای بسیار زیادی برای قشر های مختلف وجود دارد، پس اگر ما در الگوگیری دچار اشتباه شده ایم، لزوما از کم توجهی ما به چگونگی زندگی الگوهای دینی نشأت گرفته، و یا گاهی آنان را چنان دست نایافتنی می کنیم، که دیگر جوان و نوجوانی که می خواهد الگویی برای خود برگزیند، از توجه به زندگی آنان سرباز می زند، و با بیان این جمله که آنان معصوم بوده اند، دیگر هیچ تلاشی برای نزدیک شدن هر چه بیشتر به زندگی آن بزرگان نمی کنند، و این می شود که می بینیم، جوانان و نوجوانان ما در مراسم عزاداری حضور می یابند، اما رفتار(اعم از پوشش، احترام به پدر و مادر و ...) یک شیعه و یک دوست نسبت به معصومین(علیهم السلام) را ندارند! و این همان پاسخ به سوال دوم است که الگوهای دینی زیادی داریم، اما گاهی اصلا معرفی نشده اند، و گاهی هم درست و جامع معرفی نگردیده اند.
امام معصومِ حاضرِ غایب(ع) در وصف حضرت صدیقه کبری(س) می فرمایند: «و فی ابنة رسول الله لی اسوة حسنة» یعنی در زندگی حضرت زهرا برای منِ امام زمان الگوی نیکو وجود دارد. دو نکته را از این بیان حضرت صاحب الزمان می توان دریافت کرد؛ 1. ضرورت الگوگیری و اهمیت ویژه آن تا حدی است که امام زمان هم برای زندگی خویش الگویی بر می گزیند، و برنامه جامع زندگی خود را براساس زندگی آن شخص قرار می دهد. همین امری که امروزه یکی از مهم ترین معضلات اجتماعی جوانان و نوجوانان و خانواده های ما شده است، و می توان اینطور گفت که خانواده ای نیست که با ضرورت و فهم درست از الگوگیری، دست به گریبان نباشد! 2. جایگاه حضرت زهرا (س) در دایره معارف دینی تا آنجا والا و مهم است که امام زمانمان که تنها انسان کامل در دایره حیات بشریِ امروزی هستند، الگوی خویش را ایشان معرفی می کنند. اهمیت این مطلب و بیان امام زمان(ع) را زمانی بیشتر متوجه می شویم که در تمامی زندگی حضرت زهرا دقت و تحقیق کنیم. چگونه دختری که درسن 5 سالگی مادر خویش را از دست می دهد، و بعد از وفات مادر آنچنان با پدر رفتار می کند که پیامبر(ص) در وصفش می گوید: «ام ابیها» یعنی دختری که مادر پدرش است. انسان کامل می بایست در تمام جای جای زندگی خود آنگونه ظهور و بروز کند که برای دیگران الگو باشد، و از همین روست که می بینیم حضرت زهرا هرچند عمری کوتاه داشته اند، اما چنان بوده اند که همه افراد و اقشار می توانند در زندگی خود از ایشان الگو گیری کنند. چگونگی ارتباط با خدا، با پدر، با همسر، با فرزندان و ... همه این ها عاملی شده که در این سلسله نوشتار از زندگی حضرت زهرا با رویکردی الگوپذیرانه برای خودمان مطالب را عرض کنیم.
رابطه انسان و خدا یکی از نیاز های بسیار مهم آدمی در دوره زندگی خود، نیاز به اتکاء به منبعی قوی و قدرتمند است، که در تمام شرایط بتواند با آن ارتباط داشته باشد، در مواقع سخت و دشوار بتواند به آن تکیه کند، و در لحظات راحتی و شادکامی از او سپاسگزاری کند. اما این نگاه ابتدای راه است، کسی که در راه حرکت به سمت کمال است، همه چیز را از خدا می بیند و همه چیز را هم از خدا می خواهد. چه خوب شاعر شیرین سخن نظامی گنجوی این مطلب را بیان می کند:
ای همه هستی زتو پیدا شده
خاک ضعیف از تو توانا شده
آنچه تغییر نپذیرد توئی
وآنکه نمردست و نمیرد توئی
ما همه فانی و بقا بس تراست
ملک تعالی و تقدس تراست
مهمترین ویژگی ائمه (علیهم
السلام) و به طور خاص حضرت زهرا(س) نگاهی است که به رابطه انسان با خدا
دارند، و همه چیز را از منبع فیض الهی دیدن است. در کلامی بسیار پر مغز می
فرمایند: «مَن أصعَدَ إلَى اللّه ِ خالِصَ عِبادَتِهِ أهبَطَ اللّه ُ
إلَیهِ أفضَلَ مَصلَحَتِهِ.» یعنی: کسی که عبادتش را برای خداوند خالص
انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت ها را برایش در نظر می گیرد. اگر در این
فرمایش حضرت صدیقه کبری(سلام الله علیها) دقت کنیم به نکاتی در این زمینه
می رسیم:
1. اولین لازمه برای نزدیکی به خدا و کسب توجه او اخلاص در عمل
است. و حقیقتا متوجه این مطلب بودن که هیچ کس قدرتمندتر و تواناتر از خدای
بزرگ نیست.
2. اخلاص در عمل مایه پر برکت شدن هم زندگی دنیوی است و هم زندگی اخروی.
3. اگر می خواهیم بهترین ها برای مان رقم بخورد، راهی جز
اخلاص در عمل نیست؛
و اگر دچار گرفتاری شدیم فقط می بایست خودمان را سرزنش کنیم که چرا اخلاص نداشتیم؟ این اخلاص و عمل برای رضای خدا را در زندگی حضرت زهرا(س) می بینیم. در عبارتی امام مجتبی (علیه السلام) می فرمایند: « مَا کَانَ فِی الدُّنْیَا أَعْبَدَ مِنْ فَاطِمَةَ (ع) کَانَتْ تَقُومُ حَتَّى تَتَوَرَّمَ قَدَمَاهَا». یعنی: در دنیا هیچ کس عابدتر از فاطمه (ع) نبوده است، او آنقدر براى عبادت خدا در محراب مىایستاد که پاهایش ورم مىکرد. منبع تمام هستی را خدا دیدن، و هدف زندگی را در عبودیت خدا معنا کردن، روشی است که حضرت زهرا (س) به ما یاد می دهد.
اگر در زندگی مادی و معنوی مان به آنچه که می خواهیم نمی رسیم، قطعا به خاطر آن است که رابطه مان با خدا آنگونه که باید باشد، نیست؛ در حدیثی شریف امام علی (ع) می فرمایند: مَنْ أَصْلَحَ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَصْلَحَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ. یعنی : کسی که رابطه خود و خدایش را اصلاح کرد، خداوند رابطه او و دیگران را اصلاح می کند. نکته در این بیان از امیر المومنین (ع) این است که اگر رابطه شخص و دیگر انسان ها را نماد دنیا در نظر بگیریم، چنین می توان گفت که حتی اگر بخواهیم زندگی دنیوی و مادی خوبی داشته باشیم، می بایست رابطه خود و خدای مان را اصلاح کنیم. اساسا مشکل ما در دنیای امروز رابطه صحیح نداشتن با خداست، برای مثال برای نورافشانی چراغ، باید سیم اتصال به جریان برق، سالم(صحیح) باشد، که اگر اینطور نباشد، جریان برق به چراغ نرسیده و نمی تواند نور بیافشاند. انسان هم مثل چراغ است، که هر لحظه رابطه اش با خدا که همان جریان برق می باشد، قطع شود، نمی تواند نورانی شود، نمی تواند زندگی خوش و شادی را داشته باشد. نمی تواند از زندگی اش لذت ببرد. آنگاه می بینیم، حضرت زهرا با توجه به این مطالب برای خدا عبادت خالصانه انجام می دهد، در دل شب به نماز می ایستد، تا آنجا که پاهای مبارکشان متورم می شود، و در نهایت می بینیم که چه مصلحتی را خدا برای این بانو رقم می زند، در زندگی دنیوی محدثه بودند، جبرییل بعد از پیامبر به منزل ایشان می آمد و با ایشان سخن می گفت، و در نهایت می شوند شهیده راه ولایت. اینها جز با همان عبارتی که خود ایشان فرمودند محقق نمی شود، و آن اخلاص عمل برای خداست.
