وحدت چرا و چگونه؟
وحدت چرا و چگونه؟(1)
به گزارش منبری ها ؛ هفته جاری که با میلاد پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله و سلم) به روایت عزیزان اهل سنت یعنی«12 ربیع الاول» آغاز شده و تا 17 ربیع الاول که میلاد پیامبر به روایت و نظر شیعیان ادامه دارد؛ هفته وحدت نام گرفته است؛ هفته ای که جلوه ای از زندگی کاملا اسلامی و برادر گونه مسلمانان را در کنار هم به منصه ظهور می گذارد. اما نکته مهم در خصوص این هفته آن است که اصلا چرا می بایست مسلمانان وحدت داشته باشند، چه امر مهمی و چه ضرورتی ایجاب می کند که ایشان وحدت داشته باشند؟
مهمترین نکته ای که می بایست قبل از ورود به بحث به آن پرداخت لغت شناسی و تحلیل کلمه وحدت است؛ امری که متاسفانه در اکثر مباحث دینی، فرهنگی و ... عامل مناقشه و مجادله های غیر احسن است.
وحدت در لغت به معنای یکی بودن است.[1]و جناب علامه مصطفوی در کتاب التحقیق و راغب اصفهانی در المفردات همین معنا را بیان می کند.
یعنی به نحوی دو شی با هم رابطه داشته و با هم باشند، که یک چیز دیده شده و یک چیز فهمیده شود، و این همان وحدت در عین کثرت است، که با تمام تمایز ها و نقاط جدایی اما در یک مسئله چنان یکی شوند، که گویی همه یک شیء، یک گروه و یک نگاه و یک فکر واحد می باشند. این می شود، وحدت.
ضرورت وحدت بین مسلمانان
خداوند در آیه 120 سوره بقره خطاب به پیامبر می فرماید: هرگز یهودیان و مسیحیان از توی پیامبر راضی نمی شوند، جز آنکه از آرمان های آنان و اهداف آنان پیروی کنی.
از این آیه دو پیام اصلی می توان دریافت: اول آنکه جبهه مقابل پیامبر در یک خط و مسیر با هم همراه اند و برای از پای در آوردن و مخافت با اسلام و پیامبر تمام اختلافاتی که با هم داشته را کنار گذاشته و در هدف بزرگتری که همان از بین بردن اسلام و پیامبر بوده، با هم متحد شده اند.
دوم آنکه برای مقابله با تفکر اینان پیامبر و پیروان ایشان می بایست توجه داشته باشند، که در مقابلشان یک جبهه وجود دارد که با تمام وجود می خواهند، اسلام و کلمه حق توحید نباشد و این مهم جز با همراهی و یکرنگی میسر نخواهد بود.
جالب است که وقتی جبهه مقابل اسلام و توحید را می نگریم، آنها با اندک اشتراکی و آن هم ازبین بردن اسلام است، متحد می شوند، اما مسلمانان به جای اتحاد، به مسائل تفرقه آمیز و اختلاف نظرها می پردازند.
در جای دیگر خدای متعال می فرماید: محمد و همراهان و پیروان او دو ویژگی دارند: 1. دشمنی با کفار و 2. محبت داشتن به همدیگر است.[2]
و این بیان خدای متعال هم به روشنی می فهماند که مسلمانان، شما یک دشمن واحد دارید و آن کفار و استکبار است و لذا در این مسیر از پا نایستاده و هر لحظه برای مقابله با آنان تلاش کنید و در بین خود نیز با مودت و رحمت عامل یکرنگی شده و همه از شما مسلمانان یک حرف و یک صدا را بشنوند و آن صدای " نعبد الله و نجتنب الطاغوت"[3] است.
امام راحل هم در بیانی می فرمایند: «امروز ما مکلف هستیم که در هر لباس و هر شغلى هستیم، از اختلاف کلمه احتراز و به وحدت اسلامى که پیوسته مورد سفارش کتاب و سنت است گرایش نموده، و کلمه حق را عُلْیا و کلمه باطل را سفلا قرار دهیم.»[4]
و ایشان در بیان دیگری می فرمایند: « این نکتهاى که از آن وحدت بین مسلمین، چه برادران اهل تشیع و اهل تسنن، چه ملتهاى اینجا، و چه دولتها، همیشه مقصد ما این بوده که اینها همه با هم باشند. اگر مسلمانها با هم باشند هیچ کس نمىتواند به اینها تعرّض کند؛ براى اینکه یک میلیارد جمعیت [هستند] با دارایى زیاد، با مخازن زیاد. در عین حال که ما اینقدر مخازن، اینقدر زمین داریم، زمینهاى زیاد، و همه چیز ما داریم، خوب چه شده است که ما باید همهمان تحت سلطه دو تا ابرقدرت باشیم؟»[5]
این تکلیف را امروز که از بیان امام راحل عظیم الشان چندین سال می گذرد، ما می بایست بیشتر احساس کنیم؛ چرا که دشمنی دشمنان را به طور علنی دیده و دسیسه ها و توطئه های گوناگون اینان را در تمامی این چندین سال بعد از پیروزی انقلاب عظیم اسلامی مان مشاهده کرده ایم، و هر چه هم که به جلو می رویم بیشتر می بینیم، که از زبان یک به ظاهر سنی و یا به ظاهر شیعه ای که حقیقتا گوش و فکرشان به سمت القائات شیطان و استکبار است، در مراسم درگذشت ام المومنین عایشه مجلس شادی به پا می کنند و یا در مرگ خلیفه دوم مراسمی که در شان یک شیعه نیست ترویج می دهند، و یا در ایام عزاداری اباعبدالله الحسین(علیه السلام) مراسم شادی به پا کرده و عامل ایجاد کینه بین قلوب مسلمین می شوند.
در حالی که امروزه هم عقل و هم شرع و هم بزرگان دو مذهب تاکید بر همراهی و یکدلی برای مقابله با فتنه های اختلاف برانگیزانه داشته و دارند؛ و چه ساده لوح می نمایند کسانی که خود را مسلمان می پندارند، اما دشمن اصلی و درجه یک خویش را دیگر برادر مسلمان شیعه و سنی دانسته، حال آنکه استکبار جهانی و ایادی شیطان لعین در دشمنی اولی و برتر هستند. کسانی که نمی خواهند نه اسمی از اسلام بماند، نه از شیعه و نه از سنی، و در این چند سال می بینیم که اینان چگونه آتش فتنه برادر کشی را در کشور های مسلمان شعله ور کرده و در این مسیر از هیچ اقدامی دست بر نداشته و تمام تلاش خود را برای کشته شدن مسلمانان به دست همدیگر انجام می دهند.
یک بازی دو سر برد که یا آنقدر مسلمانان با هم درگیر می شوند و یکدیگر را به دست خودشان می کشند، که نامی از اسلام باقی نماند؛ و یا آنکه این کینه کشته شدن اقوام و عشیره به دست یکدیگر در دل هایشان جای می گیرد، که دیگری خبری از یکی شدن و هم نوا و هم صدا شدن مسلمانان نخواهد بود؛ که در این صورت به اندک زحمتی خودشان وارد عمل شده و مسلمانان را که دیگر گروه های جدا جدا شده اند، به راحتی از پای در می آورند!
این نکته بسیار مهم است که مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای (حفظه الله) در بیانی می فرمایند: « اگر ما با هم باشیم، کشورهای اسلامی، ملّتهای مسلمان - سنّی و شیعه و فِرَق مختلف تسنّن و تشیّع - با یکدیگر دلهایشان صاف باشد، نسبت به یکدیگر سوءظن نداشته باشند، سوءنیّت نداشته باشند، به یکدیگر اهانت نکنند، ببینید در دنیا چه اتّفاقی خواهد افتاد؛ چه عزّتی برای اسلام درست خواهد شد! وحدت؛ وحدت.»[6]
که می بایست واقعیت را دید و دست های پشت پرده را دید. باید دید که چه کسانی خود را منادیان تشیع راستین! و یا تسنن راستین! می دانند، و از آن طرف برادر سنی دشمن درجه یکش را برادر شیعه خود قلمداد کند! و از طرف دیگر برادر شیعه دشمن درجه یک خود را برادر مسلمان سنی مذهب خود ببیند؛ اما همین ها برای جنایت آمریکا و اسرائیل و استکبار اندک صدایی سر نمی دهند، آیا این مطلب سئوال در ذهن ایجاد نمی کند، که چرا اینان توجه به دشمن اصلی و مشترک خود نداشته و دعواهای مذهبی و فرقه ای را بر دعواهای اسلام و کفر اولویت قرار داده و می دهند؟
و شاید نتوان پاسخی یافت جز اینکه همین هم کاری باشد و برنامه ای باشد، از جانب کفر و ایادی شیطانی آن که مسلمانان به هم مشغول شوند، تا حتی فرصت فکر کردن به دشمن اصلی و جنگ و مقابله با آن را بدست نیاورند.
خلاصه کلام آنکه بر اساس آن چه از بیانات بزرگان دین و از عقل برداشته می شود، نگاه کردن به این مقوله است، که چه کسی و یا چه کسانی از این اختلاف خرسند و دلشاد می شوند، و حتی چه کسانی دنبال کننده این تفکر اختلاف برانگیز اند، و در این مسیر تلاش می کنند. و این سئوال ساده که با برائت مسلمانان از هم آیا اسلام عزیز تقویت می شود و یا تخریب؟
در مقاله بعد ان شاء الله چگونگی وحدت و موانع آن را به قدر بضاعت بررسی خواهم کرد.
