دم خروس یا قسم حضرت عباس؟!
به گزارش بوشهر 24:
روزی که گذشت، در سالنامه های 5 سال اخیر به روز بصیرت و میثاق با ولایت نامگذاری شده است. روزی که 5 سال قبل مردم مسلمان و متعهد ایران اسلامی پس از هشت ماه کش و قوس های خیابانی عده ای معلوم الحال که از طریق های گوناگون مورد تایید ایادی استکبار جهانی بوده و به هر نحوی که می شد ضربه هایی را ( به خیال خود!) برای ازبین بردن جمهوری اسلامی مظلوم اما مقتدر ایران عزیز زدند.
آنهایی که آن زمان را به خاطر دارند، به یاد می آورند که همه ملت در این حدود یک سال یعنی سه ماه قبل و نه ماه بعد از انتخابات 88 درگیری مستقیم با این مسائل داشتند، بحث های سیاسی در همه جا بالا گرفته بود، همه تحلیل هایی به نسبت اطلاعات و تخصص های خود داشتند، در تاکسی، مغازه ها و همه کس و هر جا رنگ و بوی سیاسی گرفته بود.
به گزارش بوشهر 24:
روزی که گذشت، در سالنامه های 5 سال اخیر به روز بصیرت و میثاق با ولایت نامگذاری شده است. روزی که 5 سال قبل مردم مسلمان و متعهد ایران اسلامی پس از هشت ماه کش و قوس های خیابانی عده ای معلوم الحال که از طریق های گوناگون مورد تایید ایادی استکبار جهانی بوده و به هر نحوی که می شد ضربه هایی را ( به خیال خود!) برای ازبین بردن جمهوری اسلامی مظلوم اما مقتدر ایران عزیز زدند.
آنهایی که آن زمان را به خاطر دارند، به یاد می آورند که همه ملت در این حدود یک سال یعنی سه ماه قبل و نه ماه بعد از انتخابات 88 درگیری مستقیم با این مسائل داشتند، بحث های سیاسی در همه جا بالا گرفته بود، همه تحلیل هایی به نسبت اطلاعات و تخصص های خود داشتند، در تاکسی، مغازه ها و همه کس و هر جا رنگ و بوی سیاسی گرفته بود.
اما به هر نحوی وقتی بعد از اعلام نتایج انتخابات و جر زنی سیاسی کسانی که قبل از آن خود را تابع قانون می دانستند، فتنه ای تمام عیار صورت گرفته و حماسه حضور حداکثری ملت در 22 خرداد 88 را تا حدود زیادی تحت شعاع قرار داد؛ همه برای حمایت از آرمان های راستین اسلام عزیز و امام راحل عظیم الشان (ره) و تجدید عهد با ولایت پس از هتاکی های گسترده به مقدسات در 9 دی ماه 88 به صحنه آمدند، تا نشان دهند ایران کوفه نیست، که نائب امام زمان (حضرت مسلم) را تنها گذاشته و در کربلا امام زمان (حضرت اباعبدالله الحسین«ع») به شهادت برسند. بلکه نشان دادند با تمام وجود از نائب امام خویش (امام خامنه ای عزیز) حمایت کرده و آماده حرکت و رزمیدن در رکاب مهدی زهرا می باشند.
نگارنده این سطور قصد ندارد که به بازکاوی تاریخی این حادثه به پردازد، زیرا که در این مورد بزرگان و صاحب نظران سخن بسیار گفته و قلم ها بسیار به رشته تحریر در آمده است.
اما آنچه که دغدغه نگارنده این مطلب است؛ این می باشد که چه می شود، پس از گذشت 5 سال از این حوادث تلخ عده ای هنوز بر همان اعتقاد و حمایت از جریان فتنه می باشند؟ چه می شود که بر زبان فتنه و فتنه گران را مورد شماتت قرار می دهند، اما در عمل از آنها حمایت می کنند؟ آیا این عمل مصداق ضرب المثل "قسم حضرت عباس را باور کنیم، و یا دم خروس را" نمی باشد؟
در شهر بوشهر بوشهر دو مراسم بزرگداشت حماسه تاریخی 9 دی برگزار شد، اولی شب دوشنبه در مسجد ولایت و دومی در مصلی جمعه بوشهر، که در هر دو حضور حداکثری مردم دیده شد، هر کس از هر جناح و هر خط و هر قشر، دانش آموز، کارگر، طلبه، دانشجو ، کارمند و ... همه و همه آمده بودند، که همبستگی خود را برابر جریان نفاق و تفرقه و فتنه اعلام کنند. اما حیف ودریغ نگارنده باز هم از وجود خاص بی بصیرتی است که حضور فعال در این مجالس نداشته اند. و این مطلب را در ذهن تداعی می کند، که گویی برخی از این بزرگواران هنوز دل باخته به جریان فتنه و یا حداقل هنوز نتوانسته اند حق را از باطل جدا کنند، و مرزبندی صحیح بین این دو جبهه انجام دهند، زیرا که راه سومی نیست یا حق و یا باطل!
البته این عواملی که باعث می شود، عدم حضور برخی دلیل بر همگرایی و همراهی با فتنه گران ترسیم شود، عمل خود ایشان نیز می باشد. چرا که وقتی رییس محترم دولت اعتدال گرا خود حضور فعال در گرامیداشت این حماسه دارد، چرا برخی از سایت های منتصب به دولت و مجموعه تحت امر آن حاضر به پوشش این جلسات در سراسر کشور نیست؟ و به طور خاص در استان بوشهر، خبری از تحلیل، حرف و یا پیامی در برخی از این سایت ، روزنامه ها و ... دیده نمی شود؟
چرا برخی که دارای سابقه روشن در فرماندهی و حضور فعال در فتنه در سطح استان و ... داشته اند، در پست های کلیدی نصب می شوند؟
وقتی مردم بصیر و آگاه این مطلب را می بینند، این عزل و نصب ها و این سکوت ها و ... را می بینند، خواسته و یا ناخواسته ذهن شان به سمتی می رود که شاید اعتدال که در قرآن از ویژگی های مومنان و راه پیروان حقیقی حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) بیان شده، با اعتدال دولت تدبیر و امید فاصله دارد. چرا که قرآن کریم می فرماید: وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَکُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ یَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُم... ( بقره، 143) ما شما را امت وسط قرار دادیم و نه امتی که در آن تفریط و افراط باشد. حال آن که در برخی موارد تفریط را در قالب اعتدال ریخته، و می نویسند اعتدال اما می خوانند تفریط!
نا گفته پیداست که رهبری عزیز انقلاب فتنه 88 را یک گناه نابخشودنی بیان کرده اند؛ ایشان در یکی از بیاناتشان می فرمایند: « گناه بزرگ فتنه‌گران در سال ۸۸ این بود که اگر خوشبینانه نگاه کنیم و بگوئیم اینها یک شبهه‌ای، خدشه‌ای در ذهنشان بود، این خدشه را به صورت ایجاد چالش برای نظام اسلامی مطرح کردند. این گناه بزرگ، قابل اغماض هم نیست؛ آثار آن هم همچنان در جامعه‌ی ما موجود است.» (8/3/90)
حال چطور می شود که به اسم اعتدال گرایی کسانی که به تعبیر مقام معظم رهبری گناهشان نابخشودنی است و به کشور خسارات جبران ناپذیری وارد کرده اند، بیایند و بر مسند بعضی جایگاه ها، جا خوش کنند؟
کسانی که به خاطر یک باخت سیاسی می آیند و آشوب به پا می کنند، آیا می توانند به فکر جوانان، نوجوانان و اقشار مهم جامعه باشند، و منافع آنها را بر منافع خویش مقدم به دارند؟
ملت بصیر وقتی این موارد را کنار هم می گذارند و به زبان عامیانه دو دو تا چهار تا می کنند چنین نتیجه می گیرند که بین نصب برخی عناصر وابسته به فتنه و عدم حضور برخی دیگر رابطه ای وجو دارد و آن هم از نوع رابطه علت و معلولی که اگر علت آمد، طبیعتا معلول هم خواهد.
در آخر به یک کلام از امیربیان حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) اکتفا کرده و نوشته را به پایان می برم، باشد که از هدایت یافتگان دنیا و سعادتمندان آخرت باشیم؛ ایشان در خطبه 16 نهج البلاغه می فرماید: (لَتُبَلْبَلُنَّ بَلْبَلَةً، وَ لَتُغَرْبَلُنَّ غَرْبَلَةً، وَ لَتُسَاطُنَّ سَوْطَ الْقِدْرِ، حَتَّى یَعُودَ اءَسْفَلُکُمْ اءَعْلاَکُمْ وَ اءَعْلاَکُمْ اءَسْفَلَکُمْ، وَ لَیَسْبِقَنَّ سَابِقُونَ کَانُوا قَصَّرُوا، وَ لَیُقَصِّرَنَّ سَبَّاقُونَ کَانُوا سَبَقُوا)؛ سخت آزمایش مىشوید، چون دانهاى که در غربال ریزند، یا غذایى که در دیگ گذارند! به هم خواهید ریخت، زیر و رو خواهید شد، تا آن که پایین به بالا، و بالا به پایین رود، آنان که سابقهاى در اسلام داشتند، و تاکنون منزوى بودند، بر سر کار مىآیند، و آنها که به ناحق، پیشى گرفتند، عقب زده خواهند شد.
