چرا حضرت آقا تبریک نگفتند؟!
پس از پایان یافتن مذاکرات لوزان در فروردین ماه سال جاری، سیل تبریکات بود که به سمت گروه مذاکره کننده و رییس جمهور محترم روانه می شد، از تبریک خواص گرفته و حتی پایکوبی برخی در کف خیابان ها!
تبریکاتی که البته موضع گیری قاطع رهبری عزیز را هم در پی داشت، آن جا که در دیدار مداحان فرمودند: (اینکه حالا تبریک میگویند، به بنده تبریک میگویند، به دیگران تبریک میگویند، بی‌معنی است، چه تبریکی؟ آنچه تا کنون انجام گرفته است نه اصل توافق و مذاکره‌ی منتهی به توافق را تضمین میکند، نه محتوای توافق را تضمین میکند؛ هیچ کدام را؛ ...)
و در پاسخ به نامه رییس جمهور محترم هم چنین می نویسند: (به سرانجام رسیدن این مذاکرات، گام مهمی است... آنگاه در صورت تصویب، مراقبت از نقض عهدهای محتمل طرف مقابل صورت گرفته و راه آن بسته شود. به خوبی میدانید که برخی از شش دولت طرف مقابل به هیچ رو قابل اعتماد نیستند.).
به نظر بنده هنوز اتفاق خاصی نیافتاده تا بخواهیم تبریک بگوییم، تبریک برای چه؟ مگر قبل از این مذاکرات با آمریکا و هیأت کشورهای اروپایی مذاکره نداشته ایم؟ ولی در همه آن ها طرف های مقابل بد عهد و مستکبرانه رفتار کرده اند.
بنابراین می بایست تا حصول نتیجه مذاکرات صبر کرد.
ارائه بعضی لینک و تصویر در ادامه مطلب
